به گزارش خیمه گاه باشگاه خبرنگاران؛
روز هفتم ماه صفر در تقویم های رسمی کشور به عنوان روز ولادت امام موسی کاظم(ع) پیشوای هفتم شیعیان نامگذاری شده است.
اما هفتم ماه صفر در میان کلیه شیعیان جهان به خصوص در شهر قم به عنوان روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) است و علمای شیعه بیش از 5 قرن است که به این موضوع ملتزم بوده اند.

سابقه این موضوع در شهر قم از زمان حضرت آیت الله حائری شیرازی است و هنوز هم علما و مراجع بر اساس همان سنت، روز هفتم صفر را روز شهادت امام حسن مجتبی (ع) می دانند.

در کلیه دفاتر مراجع در قم از جمله دفتر آیت الله مکارم، دفتر آیت الله وحید خراسانی و دفتر آیت الله نوری همدانی، مجلس عزاداری برپا می شود و جلسات درس آیات عظام وحید خراسانی و نوری همدانی در این روز تعطیل است.
در این میان نکته قابل تامل این است که طبق نظر برخی بزرگان و صاحب نظران مسایلی تاریخ اسلام، در هیچ یک از تقویم های رسمی کشور تا پیش از وفات آیت الله بروجردی و مخالفت علما با حکومت پهلوی، سوم و هفتم صفر به عنوان روز ولادت امام محمد باقر و امام موسی کاظم (ع) ثبت نشده است.

آنچه در میان عامه مردم در رابطه با سالروز شهادت امام حسن مجتبی (ع) مشهور و معروف است روز 28 صفر است. اما بزرگان و علما روز 7 صفر را به عنوان روز شهادت این امام همام، روز عزا و تعزیه می دانند.
7 صفر از سال ها پیش در میان بزرگان و علمای حوزه به عنوان روز شهادت قوی تر بوده است و جنبه عزا و سوگواری در آن بیشتر است تا جنبه شادی و گرامیداشت ولادت امام موسی کاظم(ع) و این سیره همچنان تا امروز ادامه دارد. حتی در 7 صفر در شهر قم هیئت های عزاداری در خیابان های شهر به حرکت در می آیند.

منابعي که 28 صفر را روز شهادت امام حسن مجتبي(ع) مي دانند:
-1شيخ مفيد در الارشاد، ص 356
2-مرحوم شيخ كلينی در «كافی«
-3شيخ تبريزی در «اعلام‌الوری«
و...

طلوع آفتاب

ابرهای رحمت باریدن گرفت، انوار حکمت تابش آغاز کرد، نوزادی آسمانی چشم به جهان گشود، دامان حمیده از تولد کودکی از آل یاسین سبز گشت، آسمان گل آذین و زمین بساط شادی گسترانید و ملائک به تماشای هفتمین ستاره تاب‏ناک امامت آمده‏ اند، ای شفیع روز جزا، ای کوه حلم و بردباری، ای بهترین خلق خدا و ای محبوب و همراز پدر، خوش آمدی!

**********************

ابوالحسن موسى بن جعفر(ع)، امام هفتم از ائمه اثنى عشر علیهم السلام و نهمین معصوم از چهارده معصوم(ع) است. آن حضرت در ابواء(منزلى میان مکه و مدینه) در روز یکشنبه هفتم صفر سال ۱۲۸ یا ۱۲۹ ه.ق. متولد شد. به جهت کثرت زهد و عبادتش معروف به العبد الصالح و به جهت حلم و فرو خوردن خشم و صبر بر مشقات و آلام زمانه مشهور به الکاظم گردید.

کنیه آن حضرت ابو ابراهیم بوده ولى به ابو على نیز معروف بوده ‏اند. مادر آن حضرت حمیده کنیزى از اهل بربر(مغرب) یا از اهل اندلس(اسپانیا) بوده است و نام پدر این بانو را «صاعد بربرى» گفته‏ اند. حمیده به «حمیدة البربریة» و «حمیدة المصفاة» نیز معروف بوده است. برادران دیگر امام از این بانو اسحاق و محمد دیباج بوده ‏اند.

امام موسى الکاظم(ع) هنوز کودک بود که فقهاى مشهور مثل ابو حنیفه از او مسأله مى‏ پرسیدند و کسب علم مى‏ کردند.بعد از رحلت پدر بزرگوارش امام صادق(ع) (۱۴۸ ه.ق.) در بیست سالگى به امامت رسید و ۳۵ سال رهبرى و ولایت شیعیان را بر عهده داشت.
قد متوسط و رنگ سبزه سیر و محاسن انبوه داشت. نقش نگینش «حسبی اللّه» و به روایتى «الملک للّه وحده» بود.

دل به طهورای ولایت برید

حاجت خود به باب حاجت برید

نگویم این را که خدا عالم است

باب حوائج به خدا کاظم است

ادامه مطلب...

گنجشك پر  جبريل پر  بابا سه نقطه
من پر  تو پر  هركس شبيه ما  سه نقطه

عمه نه عمه بالهايش پر ندارد
حالا بماند در خرابه تا سه نقطه

اين محو يكديگر شدن در اين خرابه
يا اينكه ما را مي پراند يا سه نقطه

اصلاً چرا من خواستم پيشم بيايي
بابا شما كه پا نداري تا سه نقطه

يادت مي آيد روزهاي در مدينه
دو گوشواره داشتم حالا سه نقطه

وقتي لبت را زير پاي چوب ديدم
مي خواستم كاري كنم امّـا سه نقطه

۰۰۰

انگشت خود را جمع كرد و ناگهان گفت
انگشت پر  انگشتر بابا سه نقطه

علی اکبر لطیفیان

روایت کربلا از زبان دختر سه ساله

صلی الله علیک یا بنت الحسین(ع) یا رقیه

آن هنگام که خورشید وجودت در گودی قتلگاه به خون نشست و لحظاتی بعد در افق کربلا طلوع کرد، آسمان تیره و تار شد.

صدای برادرم علی بن الحسین(علیه السلام) را می‌شنیدم که به عمّه‌ام زینب کبری(سلام‌الله‌علیها) فرمود : این همان لحظه‌ای است که همه ارکان هستی، از زمان هبوط آدم(علیه السلام) تا قیامت کبری بر آن گریسته‌اند.

زمین و زمان ناله می‌کرد و کودکان می‌دویدند. نبودی ببینی که دامنهایشان آتش گرفته بود و از گوشهایشان خون می‌چکید و من در آن میان مأمن و مأوایی جز دامن عمّه‌ام نداشتم. زمان به سختی می‌گذشت.قرار بر رفتن نداشتم. دوست داشتم که بیشتر نزدت می‌ماندم. اماّ مگر داغ تازیانه ها‌ بر جان کوچکم امان داده بود؟ کربلا جهنّم دشمنان تو شده بود و بهشت تو و یارانت. نمی‌توانستم چشم از چشمان به خون نشسته‌ات بردارم.

مرا به زور می‌کشیدند. چقدر سخت بود جدا شدن از پاره‌پاره‌های وحی.

کاش مانده بودم و غبار از چهره‌ات برمی‌گرفتم. کاش پروانه وار دور شمع وجودت می‌گشتم و در پرتو عشق تو می‌سوختم. قرار بر رفتن نبود. از پا‌های آبله دارم بپرس که در این مسیر چقدر دویدم و الآن که سر زیبای تو در دامنم به میهمانی آمده؛ در گوشه‌ی این خرابه، در شهری که مردمانش بویی از مردانگی  نبرده‌اند، به برکت آمدنت آرام گرفته ام.

من بهشت را در آغوش گرفتم، من به وصال محبوبم رسیدم.

اماّ ای کاش زودتر می‌آمدی چون رقیّه‌ات دیگر توانی در جان خسته و رنجورش ندارد.

دختر سه‌ساله‌ای که گرمی چشمانت او را متعالی می‌کرد.

بقیه در ادامه مطلب...

تاریخچه ای از زندگی امام پنجم (ع)

نام: امام محمد باقر (ع)

القاب: باقر – باقر العلوم

کنیه: ابوجعفر

نام پدر: علی ابن الحسین (ع)

نام مادر: ام عبدالله

تاریخ تولد: سوم صفر 57 هجری در شهر مدینه

دوران امامت: 18 سال

مدت عمر: 57 سال

خلفای غاصب معاصر: 1. ولی بن عبدالملک 2. سلیمان بن عبدالملک 3. عمر بن عبدالعزیز 4. یزید بن عبدالملک 5. هشام بن عبدالملک

تاریخ شهادت: 7 ذی الحجه سال 14 هجری در مدینه

مرقد شریف: قبرستان بقیع، شهر مدینه- کشور عربستان

گزیده ای از سخنان آن بزرگوار: تو را به 5 چیز سفارش می کنم: 1. اگر مورد ستم واقع شدی، ستم مکن.  2. اگر به تو خیانت کردند، خیانت مکن.  3. اگر تکذیبت کردند، خشمگین مشو.  4. اگر مدحت کنند، شاد مشو.  5. اگر نکوهشت کنند، بیتابی مکن. 

به ادامه مطلب رجوع کنید...

عرض سلام و ادب دارم خدمت تمام شما همراهان این وبلاگ.

شهادت جانشوزانه ی یادگار کربلا، زینت عبادت کنندگان ویزرگ سجده گزاران رو به تمام شما تسلیت عرض میکنم و به همین مناسبت مطالبی رو مرتبط با این حضرت اعم از خطابه و نحوه شهادت ایشان گذاشتم تو ادامه مطلب. امیدوارم مورد استفاده قرار گرفته و ثوابی از این کار برای ما هم نوشته شود.

برای آماده شدنتون هم یک شعر دلنشین از حاج غلامرضا سازگار براتون گذاشتم:

دریا به دیده ی تر من گریه می کند
آتش ز سوز حنجر من گریه می کند
سنگی که می زنند به فرقم ز روی بام
بر زخم تازه ی سر من گریه می کند
از حلقه های سلسله خون می چکد چو اشک
زنجیر هم به پیکر من گریه می کند
ریزد سرشک دیده ی اکبر به نوک نی
اینجا به من برادر من گریه می گند
وقتی زدند خنده به اشکم زنان شام
دیدم سه ساله خواهر من گریه می کند
رأس حسین بر همه سر می زند ولی
چون می رسد برابر من گریه می کند
ای اهل شام پای نکوبید بر زمین
کاینجا ستاده مادر من گریه می کند
زنهای شام هلهله و خنده می کنند
جایی که جد اطهر من گریه می کند

در آستانه فرا رسیدن هفته بسیج، دفتر حفظ و نشر آثار آیت‌الله العظمی الامام خامنه‌ای، پیام رهبر معظم انقلاب را در چهارمین سالروز تشکیل بسیج مستضعفان در سال 1362 برای اولین بار منتشر کرد.

متن پیام به این شرح است:

بسم الله الرحمن الرحیم

انقلاب کبیر اسلامى ایران از نخستین روزهاى پیروزى با توطئه‌هاى گسترده و سازمان یافته دشمنان اسلام روبرو گردیده به هر یک از دستاوردهاى انقلاب که بنگرید جز با ایثار و مقاومت مردم در برابر کارشکنى‌هاى مخالفان و معاندان انقلاب بدست نیامده است. و گذار از سنگلاخ معضلات و کارشکنى‌هاى دشمنان که پیوسته کوشیده‌اند چرخ انقلاب اسلامى را از حرکت و پویندگى و ملت ایران را از رشد و پیشرفت باز دارند تنها با حضور مستمر و آگاهانه‌ى مردم در صحنه‌ى مبارزه و در سایه‌ى رهبرى هوشمندانه‌ى امام امت میسور و مقدور گردیده است. عظمت اهداف انقلاب و گستردگى توطئه‌هاى دشمنان ایجاب میکرد که براى حفظ و صیانت انقلاب اسلامى و مردمى و بمنظور مقابله با دشمنان و معاندان نیرویى از خود مردم فراهم آید تا از انقلاب اسلامى و ارزشها و اهداف آن در برابر تهاجم و توطئه عمال ابرقدرتها دفاع کند. چرا که دفاع مستمر و همه جانبه از انقلاب تنها با آموزش و سازماندهى مردمى که حاضرند در راه حفظ انقلاب وجود خود و عزیزان خود را فدا کنند میتوانست کارساز باشد. فرمان رهبر کبیر انقلاب و امام امت مبنى بر تشکیل بسیج مستضعفان در شرایطى که ایران اسلامى و انقلاب شکوهمند ما از هر سو مورد تجاوز و تهاجم دشمنان قرار گرفته بود حرکتى آگاهانه در جهت خنثى‌سازى نقشه‌هاى ابرقدرتها بود که با تحمیل جنگ و محاصره‌ى اقتصادى میخواستند به خیال خود انقلاب را متوقف کنند و دستاوردهاى ملت مسلمان ایران را برباد دهند.

متن کامل پیام در ادامه مطلب...

 تربت حضرت سيد الشّهداء بر اساس روايات موثّق آثار فراوانى دارد، از آن جمله :

1 - طبق روايات رسيده سجده كردن بر تربت حضرت حسين (ع) موجب قبولى نماز است ، كه امام صادق (ع) مى فرمايد:

السُّجُودُ عَلى تُربَة الحُسين عليه السلام يَخرِقُ الحُجبُ السَّبعة .

سجده كردن بر تربت امام حسين عليه السلام هفت حجاب را از (منع قبولى آن ) نماز بر مى دارد

2 - ذكر با تسبيح تربت سيّدالشّهداء براى هر ذكر چهل حسنه در نامه اعمال مى نويسند، و حتّى بدون ذكر، تسبيح را در دست چرخاندن هر يك بيست حسنه دارد

3 - هر گاه كام نوزاد را با تربت سيّد الشّهداء باز كنند مانند اكسيرى كه مس ‍ را به طلا مبدل ميسازد و وجود نوزاد را از  هر پليدى دور نموده و محبّت اهل بيت رسول خدا(ص) را در دل او مى كارد.

4 - بر لحد يعنى قبر هر ميّتى كه تربت كربلا باشد از عذاب قبر رهانيده ميشود.

5 - تربت كربلا بر هر درد بى درمانى شفا بخش مى باشد كما اينكه بسيار تجربه شده است و در كتب مختلف ذكر گرديده است .

6 - خاك مقتل حسين بن على (ع) حصن ، يعنى حصار مى باشد از هر آفات و هر گزندى ، و هر كس آن را با خود حمل نمايد، محفوظ خواهد ماند.

7 - آرام بخش تلاطم موّاج درياهاست يعنى هرگاه دريا به تلاطم آيد، و چاره از همه جا قطع گردد و كمى تربت كربلا بر آن بپاشند دريا آرام ميگيرد.

8 - تربت مظلوم كربلا تحفه حوريان بهشت است آن گاه كه در روز قيامت ماه و خورشيدى نيست تا نور افشانى كند و  ظلمات محشر همه جا را فرا مى گيرد، به دستور خداوند خاك كربلا كه تربت سيّدالشّهداء (ع)  مى باشد برداشته شده و در بالاى بهشت قرار داده مى شود و نور عظيمى از تربت آن حضرت همه جا را روشن مى كند و همه ديدگان را خيره مى سازد كما اينكه خورشيد چشم انسان را مى زند و كسى نمى تواند مستقيم به آن نگاه كند.

زيارت كربلا و ايمان

ابو جعفر خضرمى از حضرت امام محمّد باقر (ع) روايت كرده است كه :

قال : سمعت يقول محمّد بن على(ع) من ارادَ اَن يعلم انّه من اهل الجنّة فيعرفن حبّنا على قلبه فان قبل فهو مؤمن و من كان لنا محبّا فليس فليرغب فى زيارة الحسين (ع) و فمن كان للحسين (ع) محبّا و زوّارا ما يجب لنا اهل بيت و كان من اهل الجنّة و من لم يكن زوّرا كان ناقص الا يمان .

ابو جعفر خضرمى از امام محمّد باقر(ع) نقل مى كند كه حضرت فرمودند: هر كس كه مى خواهد بداند از اهل بهشت است يا نه ، به قلبش ‍ مراجعه كند، اگر محبت ما را قلب او قبول كرد، پس مؤمن است ، و كسى كه محبّ ما بود رغبت به زيارت قبر امام حسين (ع) دارد، و هر كس ‍ محب و زوّار امام حسين (ع) او اهل بهشت است و اگر محب ما و امام حسين (ع) بود ولى زائر قبر آن حضرت نباشد او ناقص الايمان مى باشد.

آرزو دارم حسين جان تا شوم قربان تو  ***  جان ندارد قابلى گردد فداى جان تو
آرزو دارم حسين جان تا ببينم روى تو  ***  كاش مى گشتم فداى تو در كوى تو
آرزو دارم حسين جان تا ببينم كربلا  ***  اى همه هستى من بادا فداى نينوا
آرزو دارم حسين جان تا بپويم راه تو  ***  روز و جويم ، شوم دل خواه تو